ଶରୀର ଅଛି ମାନେ ରୋଗ ଅଛି । ସବୁ ଠାରୁ ସାଧାରଣ ରୋଗ ହେଉଛି ଜ୍ୱର । ଏହା ଏପରି ଏକ ସମସ୍ୟା ଯାହା ବାରମ୍ବାର ଆସେ । ବିଶେଷତ ତାପମାତ୍ରା ପରିବର୍ତ୍ତନ ସମୟରେ ଜ୍ୱର ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ହୁଏ । ଆମେ ସମସ୍ତେ ଜାଣୁ ଯେ ଜ୍ୱର ହେଉଛି ଶରୀରର ପ୍ରତିକ୍ରିୟା । ଯାହା ଆମ ଶରୀରର ପ୍ରତିରକ୍ଷା ପ୍ରଣାଳୀକୁ ସକ୍ରିୟ କରି ଜୀବାଣୁ ସହିତ ଲଢିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରେ। ଜ୍ୱର ହେବାର କାରଣ ହେଉଛି ବାହ୍ୟ ତାପମାତ୍ରା ଯେତେ ଭିନ୍ନ ହେଉନା କାହିଁକି, ଆମ ଶରୀରର ତାପମାତ୍ରା ୩୭ ଡିଗ୍ରୀ ସେଲସିୟସ ଅର୍ଥାତ୍ ୯୮.୩ ଫାରେନ୍ହାଇଟ୍ ରେ ରହିଥାଏ । ଦିନରେ ଆମର କାର୍ୟ୍ୟକଳାପ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରି ଏହା ଏକ ଡିଗ୍ରୀ ବଢିପାରେ ପାରେ କିମ୍ବା ହ୍ରାସ ହୋଇପାରେ। ଯଦି ତାପମାତ୍ରା ୩୮ ଡିଗ୍ରୀ ସେଲସିୟସରୁ ଅଧିକ ବଢେ ତେବେ ଶରୀରରେ ଦୁର୍ବଳତା, ଆଖିରେ ଜଳିବା ଏବଂ ବେଳେବେଳେ ବାନ୍ତି ଆରମ୍ଭ ହୁଏ। ଯାହାଫଳରେ ଆମକୁ ଜ୍ୱର ହୋଇଛି ବୋଲି ଆମେ ଜାଣୁ ଏବଂ କିଛି ମେଡିସିନ ଖାଇ ଭଲ ହୋଇଯାଉ । କିନ୍ତୁ ବେଳେ ବେଳେ ଜ୍ୱର କିଛି ପ୍ରମୁଖ ରୋଗର ମଧ୍ୟ ସଙ୍କେତ ହୋଇଥାଏ । ଡାକ୍ତରୀ ଭାଷାରେ ଜ୍ୱରକୁ ପାଇରେକ୍ସିଆ କୁହାଯାଏ । ଅନେକ ସମୟରେ କାହାକୁ ଥଣ୍ଡା ଜ୍ୱର ହେଲେ ସେ ନିଜର ଚାରିପାଖରେ ଥିବା ପରିବେଶକୁ ସଂକ୍ରମିତ କରନ୍ତି। ଯେତେବେଳେ ଆମେ ସେହି ପରିବେଶର ସଂସ୍ପର୍ଶରେ ଆସୁ ଏହି ଜୀବାଣୁ ଶରୀର ଭିତରେ ପ୍ରବେଶ କରିବା ମାତ୍ରେ ଆମର ପ୍ରତିରକ୍ଷା ପ୍ରଣାଳୀ ସକ୍ରିୟ ହୋଇଯାଏ । ଏଥିରେ, ପ୍ରଥମେ ଆମ ଶରୀରର ଧଳା ରକ୍ତ କଣିକା ଏକ ପାଇରୋଜେନ ପ୍ରୋଟିନ୍ ମୁକ୍ତ କରିଥାଏ। ଯାହା ଆମ ରକ୍ତରେ ତରଳିଯାଏ ଏବଂ ଆମ ମସ୍ତିଷ୍କରେ ପହଞ୍ଚେ । ପରବର୍ତ୍ତୀ କାର୍ୟ୍ୟ ମସ୍ତିଷ୍କର ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଂଶ ହାଇପୋଥାଲାମସ୍ ଦ୍ୱାରା କରାଯାଇଥାଏ ।
ହାଇପୋଥାଲାମସ୍ ମସ୍ତିଷ୍କର ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଂଶ ଯାହା ଆମ ଶରୀରର ତାପମାତ୍ରା, ଶୋଷ, ଶୋଇବା, ଭୋକ ଏବଂ ଭାବନାକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିଥାଏ । ତାହା ହେଉଛି ଥର୍ମୋଷ୍ଟାଟ ପରି । ଯାହା ଶରୀରର ତାପମାତ୍ରା କମ୍ ଥିବାବେଳେ କମ୍ପନ ସୃଷ୍ଟି କରେ ଏବଂ ଅତ୍ୟଧିକ ଗରମ ହେଲେ ଝାଳ ମାଧ୍ୟମରେ ଶକ୍ତି ମୁକ୍ତ କରିଥାଏ। ଯେତେବେଳେ ପାଇରୋଜେନ ଏହା ପହଞ୍ଚେ, ତାପମାତ୍ରାର ଏକ ନୂତନ ସେଟ୍ ପଏଣ୍ଟ ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ ଏବଂ ଜ୍ୱର ଆରମ୍ଭ ହୁଏ । ତେବେ ଯଦି ଶରୀରର ରୋଗ ପ୍ରତିରୋଧକ ଶକ୍ତି ସକ୍ରିୟ ଅଛି ତାହେଲେ ଜ୍ୱର ଅଧିକ ହେବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ଯଦି ଜ୍ୱର ଏକ ସପ୍ତାହ କିମ୍ବା ଅଧିକ ସମୟ ଧରି ରହେ ତେବେ ଏହା ଏକ ଗୁରୁତର ରୋଗର ସଙ୍କେତ ହୋଇପାରେ। ଏପରି ପରିସ୍ଥିତିରେ ତୁରନ୍ତ ଡାକ୍ତରଙ୍କ ସହ ଯୋଗାଯୋଗ କରାଯିବା ଉଚିତ୍ । କାରଣ ବିଜ୍ଞାନ ଅନୁସାରେ ଯଦି ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ ତାପମାତ୍ରା ୪୪ ଡିଗ୍ରୀ ସେଲସିୟସରୁ ଅଧିକ ହୁଏ, ତେବେ ରୋଗୀ ମଧ୍ୟ ମରିପାରେ।